Psycholoog, schrijver en musicus Anna Enquist hekelt, tegen de tijdgeest in, oppervlakkigheid en gebrek aan geduld. Voor diepgang is steeds minder tijd, constateert ze, maar niet alles kan direct bevrediging geven. “Een viool klinkt in het begin helemaal niet mooi.”
Geduld. Het is nodig bij het ondergaan van psychotherapie, onmisbaar bij het leren lezen en een vereiste voor het leren bespelen van een muziekinstrument. Anna Enquist verenigt deze drie werelden in zich. En ze is geduldig.
Enquist ziet een parallel tussen de zucht naar snel resultaat bij Maestro en de manier waarop kinderen nu met muziek in aanraking komen. ‘Van muziek oefenen leert een kind verdragen dat het iets niet kan, dat het langzaam gaat en tijd kost. De gesel van onze tijd is dat alles snel moet en direct bevrediging moet geven. Dat heb je natuurlijk niet met vioolles, dat klinkt in het begin helemaal niet mooi. Ik denk dat dat tegenwoordig veel moeilijker is voor een kind om te accepteren. Je hoeft maar op een schermpje te tikken of je krijgt een filmpje. Terwijl toen ik jong was, moest je eerst leren lezen en moeilijke woorden leren begrijpen voordat je jezelf een beetje kon bezighouden met een boek. Het tempo is enorm versneld, dat maakt muziekles krijgen lastiger. Nog afgezien van de sociale context, waarin de muziekscholen zijn opgeheven en ze met z’n drieën tegelijk een halfuurtje les krijgen. Ik zat een uur alleen met de docent.’
